Haypotalamushy

Oo, ikaw nga. Kilala mo ako, at hindi ako naghahambog. Lalong hindi nangungumbinsi. Basahin mo muna ito. Kung mababasag ka, mabuti. Kung hindi, mabuti, sana.

***

Nang matapos na akong mag-aral sa kolehiyo, akala ko ay lulubayan na ako ng mga suliranin sa pag-ibig (at/o libog) ngunit hindi pala. Ayos lang naman kung nandyan sila, ngunit may mga taong sadyang hindi madala-dala o matuto. Nakakatuwa din at may pagkukumparahan ng sarili. Ayos lang din naman yun, sana ay matuto na sila/tayong lahat sa salimuot ng pag-irog, namamangka ka man sa dalawang ilog o habol lamang ay libog.

Sa nakaraang dalawang linggo ay labing-isa na ang nakakausap ko tungkol sa problema nila sa kanilang mga inspirasyon at desperasyon. Ayos din lang, may dahilan para uminom at makakilala ng magagandang dilag (at kanilang magulang!) sa cafe. Nagtataka lang ako kung bakit pa sila namomroblema sa ganitong mga bagay na tila hindi alam kung ano ang gagawin gayong sila itong:

- media saturated
- media saturated sa mga programang tungkol sa pag-ibig
- paborito ang paksang yon kahit hindi aminin
- matalino

Kung manunuod ako ng palabas, mainam na rin na kuhain ko ang mga dapat kong matutunan. Kung panunoorin ko ang "Hitch", (wala akong maisip na ibang pelikula) siyempre hindi lang ako magpapakilig doon. Oobserbahan ko ang tiwala ni Will Smith sa sarili nya, ang pagka-alpha male nya, ang tamang panahon para magsinungaling at hindi, pagtugon sa pangangailangan ng isang babae at iba pa.

Matutuwa ako at matututo.

Dapat ring mapansin natin ang mga bagay na napapaloob sa "falsification of hollywood", yung mga tipong hindi naman talaga ganoon ang nangyayari sa totoong buhay. Kadalasan kasi, yung negatibong aspeto ng pelikula o palabas ang nakukuha ng tao dahil ito ang mas madaling mapansin, e.g. iyakan at sigalot. May mga magsasabing "KJ" ang sinasabi ko dahil hindi sila masisiyahan sa pinpanood nila, ngunit magkakagayon lamang kung kakapit pa rin tayo sa pananaw (at pag-aakala) na hiwalay ang damdamin at isip. Kung mahilig ka sa drama, maigi na makakuha ka ng aral dito kung paano mareresolba ang drama na iyon. Sa aking palagay, alipin ang tao ng media kung walang konkretong pagkatuto rito. Wala akong pakialam kung marami kang ginagawa at hindi mo na kaya pang mag-isip dahil kapos ka sa panahon (na hindi maaaring mangyari pagkat hindi pag-aari ninuman ang oras), kung may mga mas mahalagang problema, makabubuting bawasan muna ang pinagkakaabalahan o palitan ng mas makabuluhan. Hindi lang leksyon ang dapat matutunan sa paaralan kundi dunong. Pakatandaang maasap ang harayang umaapaw sa luha.

Pagpagin ang ilusyong nakakapit sa hangin na sarap lamang ang dadanasin sa pag-ibig.

Mawawangis mo lamang ang sariling palad kapag bahagya na itong malayo sa iyong balintataw.

Kung takot ka sa isang bagay, makabubuting suungin mo na rin ito kaysa hindi.

Hindi lang ikaw ang nagdurusa, may mas malalaking problema sa daigdig mo.

***

Kung mababasag ka, mabuti. Kung hindi, mabuti, sana.

Kita'y uminom sa galak at hindi lamang sa alak.

egg roll muna

Got this from Anj, haha.

***

1. The phone rings, who do you want it to be...
- A good job offer for me.

2 . When shopping at the grocery store, do you return your cart?
- Hindi, kasi hindi naman ako gumagamit ng cart dahil hindi umaabot ng ganun karami binibili ko.

3. If you had to kiss again the last person you kissed, would you?
- Of course. Why not?

4. Do you take compliments well?
- Yes.

5. Do you play Sudoku?
- nope

6. If abandoned alone in the wilderness would you survive?
- Yes, I'm wild. nyahaha

7 . If your house were on fire, what would be the first thing you would save?
- THING diba? My clothes.

8. Who was the last person you slept in the bed with?
- No way, we promissed not to kiss and tell eh. kekekeke

9. Who do you text the most?
- lately? Mia, Kat and some, err, teenagers.

10 . Favorite children's book?
- "Hindi Lang Pala Ilong Ang Pula Kay Rudolph"

11 . Eye color
- Dark brown

12. How tall are you?
- As tall as Bruce Lee.

13. If you could do it over again, start from scratch, would you?
- Labo nito ah.

14. Any secret admirers?
- Isa pa 'to. Haha :))

15. When was the last time you were at Olive Garden?
- Ha? Beer Garden, pwede pa.

16. Favorite place at home
- Duyan sa ilalim ng punong mangga. :]

17. Where was the farthest place you traveled?
- Bgy. Maligcong, Bontoc. I'd kill for such sceneries.

18. Do you like mustard?
- Sometimes.

19. Do you prefer to sleep or eat?
- Eat. =D

21. Do you miss anyone? who?
- Anj, Celest, Joyce, 4SCL and TWG/Flame pips. Alak pa!

22. Can you do splits?
- Nung high school, nagka-Karate pa ako nun eh.

23. What movie do you want to see right now?
- Lost in Translation

24 . What did you do for New Year's Eve?
- Cook and sleep.

25 . Do you think The Grudge was creepy?
- No, its funny.

27. Was your mom a cheerleader?
- Hinde

28. What's the last letter of your middle name?
- Z

30. How many hours of sleep do you get a night?
- 6-7

35. What do you wear to sleep?
- Summer ngayon, so shorts and shirts.

37. Is your hair straight or curly?
- Kulot, mofo

40. Do you like funny or serious people better?
- Stupid question, this.

42 . What is on your mind right now?
- Magkano kaya ang Premium?

43 . Any plans 4 tonight?
- Prepare for tomorrow's job interview.

44 . Whats your fav. song at the moment?
- Illumination by Earth, Wind and Fire

45 . Do you hate chocolate?
- Of course.

46 . What do you and your parents fight about the most?
- Roll my eyes.

47. Are you a gullible person
- Pakyu you.

48. Do you need a boyfriend/girl friend to be happy ?
- No. I don't want commitments.

49 . If you could have any job what would it be?
- Sociology or Political Dynamics professor in AB!

50. Are you easy to get along with?
- Ask yourself.

51. What is your favorite day?
- Sabado

52 . Are you generally a happy person?
- Generally? labo mehn.

Painful to be Private Preoccupations [Part IX]

IX.

I am back in my hometown after graduation, the ceremony hassling us early in the morning, an extravagance lacking the joy and excitement like that of high school. To keep ourselves from being bored to tears, I and some of my friends chat, pace around, fool around in the comfort rooms, speculate and talk about how this or that student was able to graduate in spite of frequent and consecutive absences, laugh at our professors who are obviously bored too, the event thereafter being not as solemn as it meant to be.

In my hometown, I have been spending much of my time catching up with my friends, drinking almost every other night, and I am preoccupied with being preoccupied. Some of them begin to ask me what’s wrong, because they have been noticing that I am being too eager for social occasions, drinking too quickly, too sprightly, wanting to go out like there’s no tomorrow. I tell them that I’m ok, that maybe I just miss these random gatherings, or student life in Manila, while knowing all too well that there’s another reason. Worse, it amplifies when I am here, at our house, being home alone, because I have nothing to do—we don’t even have a network for our TV—and I don’t want to cook and eat again because I’ll just get heavier, and I’m not looking for a job yet.

I get my phone and send her a text message asking what is up, gently inquiring if she changed her mind for the picnic two weeks from now. She isn’t, so I kid around instead, telling her:

“Ganon? Sa kabila ng pagbalani ko sa iyong haraya?”

to which she replied:

“Oo, ganon. Balani someone else’s haraya.”

—she tells me that she has something to do. I think of something too, and decide that I’ll be going out and surf the internet and upload photos of my graduation.

□ □ □

While waiting for the photos to be uploaded, I log in to Yahoo Messenger and chat with my friends that are online too. Lyndon asks me how is it here at my hometown and how many months do I plan on being a bum. I tell him that I’ll going to look for a job next week when my resume gets done, that right now I am just enjoying myself, wanting to be preoccupied with something. He says I am indeed preoccupied not with something, but someone.

“Tama ka nga.” I say.

“Eh ano na ang plano mo ngayon?”

“Wala naman. Siguro bago kami pumuntang Zambales ng classmates ko, a day before the picnic, yayayain ko ulit siyang lumabas.”

”Talaga? Kahit alam mo nang futile?”

“Subukan ko lang, malay mo. Pero sa tingin ko, hindi uli papayag yun.”

“Sabagay. Tapos?”

“Anong tapos? Tapos siguro subukan ko ulit.”

“Pare malabo na yan, ikaw sa ating apat nina Paul at Ken ang talagang nakakaalam ng value of proximity.”

“Oo nga eh. Pero… ewan. Dito ko pa naman sa Quezon planong maghanap ng trabaho talaga.”

“Yun na nga eh. Ito na lang, may itatanong ako sa ‘yo.”

“Go. Shoot.”

“Handa ka bang mag-alay hindi lang ng panahon, pero pati na rin ng salapi, para sa tulad nya?”

“Ha? Eh… Ewan.”

“’Yan na nga mismo ang sinasabi ko eh.”

We change the topic and talk about how horrible Chuck Lidell’s striking is instead. Then he says he has some work to do and logs off. After uploading my photos, I log off too. I go out and think of some place I could go, alone. After deciding that I’ll go to a nearby mall and buy the book I have been planning to buy at Book Sale days ago, I start off, walking.

I think of Lyndon’s question; maybe it is a waste of time, maybe I was just chasing the wind. There is no more to do, nothing can be done, and my fault is not that I failed to date her, but that I have already spent too much time and effort for Joyce. Who knows? I begin to think of my career plans, and realize that it’s not advisable to pursue someone miles and miles away because the lack of proximity would eventually wear the both of us down, we who do not have such connection yet.

I walk through a street corner where a group of large men are drinking. Maybe this group would kill me; I’m in a place where everything is not only possible but probable. I will not be surprised. Foaming mouths, flying gin bottles, rocks wouldn’t startle me. Lahar, snipers, axe-wielding Orcish hordes—it’s conceivable. If these drunkards happen to be pissed drunk, and want to hurt someone who looks like a That’s Entertainment icon for catharsis or whatever grounds pissed drunkards hurt people, it will be me. I should take them out, now!

But they are just having fun, not minding me, so I just walk past them. Another block and I am at the mall, I go straight to Book Sale, excited of buying the book. After about half an hour of looking for it in the shelves and boxes, stumbling upon classics and self-help books, I finally ask a saleslady for help.

“Miss, nasan na kaya yung The Pied Piper’s Poison nyo? Yung medyo maliit na kulay light brown.”

She tells me that she’ll just check in their list if it has been sold, and when she comes back, she tells me it was. I thank her and leave, disappointed, sighing my way through the door.

That book, that novel, it was almost mine. I wasn’t able to buy it the first time I saw it there because I had no money back then—and now it’s being read by some other person who probably bought it because of its cover. Again, I’m feeling something, that feeling that I felt a week ago. It’s a sinking feeling you have, in the pit of your stomach, in the back of your ears, in your chest when it is devoid of something you never knew exactly what it is, but just felt that it was growing there before but then again you’re not sure if it’s really gone. When water reaches its boiling point, heating it further would just dry it up, so you just let it cool and wait for the time to heat it up again. But it pisses me off if you can’t do that anymore, because your fuel was exhausted already, because when it’s the other one’s turn to heat it, that other one refuses to do so for whatever reason that person have and you cannot do anything to change it. Every wall erected in your way you cannot penetrate, because climbing over it or smashing it would threaten to crumble everything.

It’s a terrible feeling: I don’t know if it’s possible to lose something—someone—you never had. And the worst part is at the moment that you’re feeling it, you can’t really do anything about it.

Maybe I have to wait, wait for another chance, at another Book Sale, at another time. Maybe the water shouldn’t be heated after all; maybe nobody needs it at this time. Perhaps, when that time comes, I’ll be having fuel again, and another one would heat the water too. I should back off for now, because it’s possible that I would find another way around those walls if I do.

I snap my fingers, click my tongue and hurry back to Book Sale; maybe I’ll buy another book, I might stumble on a better one this time.

[M]ethanol na may Babad

- Ano’ng nakasulat?

- San?

- Dun sa article, kung article mang matatawag yun.

- Column.

- Whatever. Ano ngang sabi?

- Tinira yung AB, nothing new except… her basis.

- Which is?

- Basta may hybrid siya ng assessment at estimation sa quality ng education ng Journ at CA. Alam mo kung san niya binase?

- San?

- Sa equipments at facilities pare.

- Oh? Labo. Tapos nag-jump kagad siya sa overall situation ng AB?

- Ganun na nga.

- Sick. Dapat hindi siya nag-generalize kaagad no?

- Oo nga. Hindi katulad mo, sinusuri talaga ang bawat bahagi ng issue para walang masagasaan, may pasintabi.

- Naks, binola mo pa ako ah. Gago. Tumagay ka nga muna.

- Eh akin na yan.

***

- Sino ba siya?

- Eh di taga-AB, malamang.

- Oo nga. Ang sinasabi ko eh kung kilala mo siya.

- Hindi eh. Never heard, never seen, just read. Ngayon din lang yata.

- Oh? Ano bang nagawa nya para sa AB?

- Malay.

- Gumawa na ba siya ng ibang ingay liban dun?

- Malay.

- Sumasali ba siya sa community work?

- Malay.

- Kahit ano’ng movement sa AB?

- Malay.

- Eh wala naman pala siyang malay sa AB eh.

- Yun na nga eh.

- Maganda ba yun?

- Tanong ba yan ng isang barako o ng isang bading?

- Hmm… Pareho dear…

- Sa tingin ko hindi eh.

- Uy, playing safe.

- Gago, tingnan mo kaya pic nya sa dyaryo.

- Naiihi ako. Samahan mo ‘ko, kailangan ko ng bird handler.

***

- Ang banas pare.

- Kanino ka nababanas?

- Ang “banas” sa probinsya namin ang ibig sabihin eh mainit.

- Ah… Malamang, summer ngayon eh.

- Alam ko.

- E ano yang nginangalngal mo jan?

- Bawal bang dumaing?

- Hindi naman.

- Paano kaya didinggin ang daing ng mga estudyante dun?

- Naks, metaphor ba yan?

- Ay siya nga ano? Haha, gawa tayong tula tungkol dun!

- Pakyu.

- “Ma’am, san po kayo nakakakuha ng mga metaphors nyo?”

- Sinong may banat nyan?

- Yung bago, binanat nya kay kuwan.

- Seryoso?

- Oo men, wasak talaga.

- Ano’ng sabi ni lola?

- “Campus journalism is a shot in the arm.” Haha!

- Wasak! Kanino mo nasagap yang tsismis na yan?

- Sikret. Bili ka muna ng pisbol kay manong.

***

- Pagdaing ba yung ginawa nya dun?

- Parang hindi eh. Parang papansin lang.

- Wag kang ganyan. DL daw yun ah.

- Sinabi nya yun sa columns nya?!

- Gago e di hindi naman. Usap-usapan lang, pero totoo yun.

- Ay tangina DL din kaya ako. Half of my stay in college DL ako. Tapos tatae ako sa gitna ng lobby, sasabihin ko “Performance Art!”, tapos wag na silang papalag kasi consistent DL ako.

- Haha! Para mo na ring sinabing humane leader si Makoy dahil topnotcher siya sa Bar noon.

- I rest my case!

- Rest ka muna, wala na tayong cheyser. Bili muna ako.

***

- Ano yang cheyser natin? Mukhang matabang, ang linaw ng laman ng pitsel o.

- Inumin mo na lang. Tsaka hindi naman to pangtanggal-uhaw eh, pangtanggal lasa.

- Pa’no to makakatanggal ng lasa kung matabang?

- Natikman mo na ba? Hindi pa nga di ba?

- Ano nga kasi yang tinimpla mo?

- Lemonade.

- Leche.

***

- May gulo daw nung pageant ah.

- Scam?

- Parang.

- Pinagtatalunan nila yun?

- Oo.

- Anak ng tinapang gubat. Pati ba naman yun? Yun ngang rationale ng pageant eh wala nang kwenta tapos yun pa ilalagay nila sa diskurso nila. Yun yung mga bagay na pinagtatalunan ng mga walang mapag-usapan. Ang dami-daming issue ngayon tapos yan ang pinag-tatalunan nila.

- Oo nga eh. Naturingang liberal arts.

- Artlet.

- Eh kung Philets kaya sila?

- Ganun pa rin yun. Iba kaya ang milieu, no point in comparison.

- Yun na nga eh. Dapat sensitive siya sa time and space. Iba noon, iba ngayon. Liban na lang kung may nilatag siyang grounds.

- Maglatag na kaya tayo dito sa labas, para pag lasing na tayo eh deretso tulog na.

- Ayokong lamukin. Tsaka takot ako sa palaka.

- Para namang kakainin ka ng palaka.

- Baka ihian ako, magkakulugo pa ako.

- Dapat nga may palaka para walang lamok.

- Palaka o lamok? Mamili ka.

- Tatagayin mo ba yan?

- Ang taas eh! Bawasan mo.

- Gribbit!

***

- Mehn may sasabihin ako sa ‘yo.

- Ano yun?

- Pare mahal na yata kita.

- Stop it pare, prove it na lang.

- Kiss?

- Ayoko, amoy alak ka.

***

- Ok rin naman yung point na magkumpara ng graduates noon kaysa ngayon eh, kaya lang not up to that extent.

- Iba nga kasi ang panahon, mas maraming distraction ngayon eh.

- Excuse ba yan?

- Hindi. Para kasing if you always refer to the oldies, to the past as being better, you’ll just feel miserable about your own time.

- Meaning?

- Halimbawa, yang pag-aaral ng kasaysayan. Sinabi ni Durkheim na may problema sa kombensyonal na approach sa pagtuturo nyan. Masyadong nago-glorify yung mga historical figures, so ang dating sa estudyante eh ang gagaling ng mga taong yun at sila eh hindi.

- Talaga?

- Something like that. Ang tanong kasi talaga eh kung ano ang magagawa mo bukod sa nagawa nila.

- Sabagay. Paano mo makikita yung “saysay” sa kasaysayan kung puro memorization? Kasi history’s a giant narrative di ba? Isang malaki at masalimuot na kuwento, hindi listahan ng petsa, lugar at mga personalidad.

- Korek! O higop ka muna nitong sabaw ng papaitan.

- Initin ko muna sandali, nagmamantika na eh.

- Ayos na yan, mamantika ka rin naman.

- Sabagay…

***

- Ano nga ulit ang ibig sabihin ng welt?

- “World” sa deutsch.

- Oo nga pala. Mahilig ka talaga sa Frankfurt school.

- Siguro.

- Sabi ng tito ko ayusin ko na daw sarili ko, kasi nasa “real” world na daw ako ngayong nakatapos na ‘ko. Labo…

- Ba’t nga kaya ganun ang karamihang mag-isip? Pag estudyante ka pa, wala ka pa sa “real” world. Eh hindi naman sila si Plato. Para naming maraming mundo ang kinalalagyan natin, iisa lang kaya.

- Oo nga eh.

- I mean, why the dichotomy? Kaya walang natututunang konkreto ang estudyante eh, kasi ayaw silang payagang makialam sa isyu sa labas ng pamantasan, sa mundo sa labas. Akala tuloy ng karamihan eh dun lang sila dapat manatili sa loob ng eskwela, na pagkagradweyt nila eh saka lang sila dapat makisali, na hindi rin naman nila magagawa kasi nga dapat na silang magtrabaho.

- O dahan-dahan, puso mo, tachycardia na yan.

- Eh kasi naman nakakainit ng ulo. Alam mo naming ganyan din pinoproblema natin noon eh.

- Pare tama na, lasing ka na.

- No I’m not drunk! I speak English when I’m drunk!

- Magsitigil ka!

***

- Ang galing no?

- Ng alin?

- School kasi ang isa sa mga pangunahing architect ng social stratification eh.

- Go on. Regale me.

- Kasi binibigyan tayo ng grades eh, yung mababa yung grade, sila yung bopols. Yung mataas yung grade, sila yung matatalino.

- Yung mga bakla eh—

- Magsitahimik ka. Tapos siyempre yung mga matataas ang grade, most probably sila yung magiging successful, yung hindi eh di hindi.

- The “suck” in success.

- Tapos siyempre yung successful eh yung mayayaman, tapos yung hindi eh di dukha.

- Eh di wag na lang dapat mag-aral ang mga tao.

- Ah hindi naman ganon. Pwede nating mabawasan yung gap sa stratification through education. Authentic education.

- Uy, Freire yan ah.

- Hehe...

- May nabasa akong libro.

- “A Different Kind of Love”?

- Gago. Hindi. Basta sabi dun na the school is one of the best venues for community organizing.

- Sabagay. Oo nga no. Maganda kung naka-tutok lahat o karamihan ng activities ng students sa immediate community kung nasan yung school nila. O kahit san mang extension community.

- Eh ang kaso, karamihan dun sa mga activities sa AB—

- Hep, walang bastusan ng pinanggalingan.

- Parang hindi ako taga-dun ah.

- Ok. You were saying…

- As I was saying, andami-daming org dun eh kalat-kalat. Marami nga, wala namang saysay, walang natutulungan, walang unity, kanya-kanyang focus. Iilan lang ang may ginagawang mabuti. Feckless pluralism—chopsuey na walang lasa.

- Puro pa kabadingan yung karamihan dun.

- Sexist!

- Eh ano naman?

- Hindi ko naman to ginusto a!

- Yan ang ayoko sa ‘yo…

***

- May sasabihin ako sa ‘yo. G-14 classified.

- Oh? Ano yun?

- Come closer.

- Oh?

- Kilala ko na talaga kung sinong bading sa tropa natin.

- Sino?

- Pa-kiss muna…

***

- Pababa na daw ng pababa ang kalidad ng edukasyon sa college natin.

- Lumang tugtugin na yan ah.

- May accreditation naman.

- A double-edged sword.

- Oo nga no, kasi… Kasi ano?

- Maa-upgrade nga status nyo, eh in the long run mabibigyan ang university ng right to increase tuition ng hindi napapakialaman ng CHED.

- Ganun?

- Ganun ang naririnig ko eh.

- Ang saklap naman.

- That leaves everybody with no choice.

- First choice mo ba course mo?

- Hindi.

- Second?

- Hindi.

- Third?

- Hindi rin.

- No choice ka rin?

- Lady’s choice.

- Corny mo ulol.

- Nauna ka.

- Ano ba ‘tong binabad mo sa lambanog? Parang fruit cocktail eh.

- Apat na prutas lang yan eh.

- Ano nga?

- Pasas, ponkan, mansanas at langka.

- Wow, dami ah. Kaya pala ang sarap inumin.

- Hindi tulad nyang lemonade mo.

- Ba’t ba ang bitter mo sa lemonade?

- Hindi bitter, maasim.

- Whatever. Bading ka.

***

- Nag-noise barrage daw sa unibersidad in support for Lozada ah.

- O? Ayos ah. Nakikisali na rin ang mga dominikano. Pero ganun pa rin, hipong tulog, pag talamak na, saka lang sila sasali.

- Pero may catch.

- Ano?

- Yellow Jackets yung nag-lead. Ayun, nagtatambol sila dun sa may España, parang gago.

- Haha! That defeats the point of the noise barrage.

- Malamang, may beat yung katatambol nila eh.

- Korni talaga.

- Bias talaga, unhealthy bias. Bakit nung nag-candle lighting kayo sa España eh kino-condemn kayo ng admin?

- Eh ganun talaga, Nestle eh, sponsor sa cheerdance competition kung san laging champion yung iskul nyo.

- Natin.

- Oo na.

- Wala naman kaming ginawang pananakit.

- Dapat talaga sinunod na lang ng mga pari yung sinabi ng Political Dynamics prof nyo, sana naglagay na lang rin sila ng mga pro-Nestle posters.

- Eh Katoliko nga kasi.

- Sarado-Katoliko.

- Haha, Katoliko na nga, sarado pa!

- Di ba “universal” ang ibig sabihin ng Catholic?

- Yata, and the term doesn’t live up to that meaning these days.

- Sinabi mo pa.

- May diyos nga kaya?

- Ewan. Itanong mo sa kin, dali.

- Ha?

- Nevermind. Magtayo kaya tayo ng bagong relihiyon? Konti lang ang capital, hundredfold pa ang profits!

- Oo nga no? We’ll gonna change the world with it!

- You can’t change the world, mofo.

- And you ain’t gonna tell me what I can’t do, niggah.

- You can’t make it.

- I can! I can…

- Ano?

- I can make the run or stumble/I can make the final block/And I can make every tackle at the sound of the whistle/I can make all the stadiums rock.

- Tagay na tol, para ka nang tanga eh.

- Sandaleh!

***

- Sana maging prof na ako.

- Oo nga. Tapos tutulungan mo akong mang-chics ng mga menor de edad no?

- Ulol.

- Ah hindi tama yan, ang lagay eh ikaw lang ang makikinabang?

- “…”

- But it’s your bread and butter man!

- Alin?

- Corrupting the young.

- Magtigil ka nga. So what if I happen to like young girls lately?

- Paano na ako? Ang mga gabing pinagsamahan natin?

- Tawag ka lang ng laman ko eh.

- Bastos!

- Gago ka kasi eh.

- Pa’no yan eh wala ka pa namang M.A.?

- Oo nga eh, kaya nga malabo.

- Isa rin yun sa pinoint-out nya dun sa dyaryo ah. Yung sa accreditation.

- Ah oo. Mas preferred ng accreditors na may degrees yung mga teaching staff kaysa dun sa mga practitioners talaga.

- Samantalang yung ibang mga may degrees nga, kahit pa Ph.D.—

- Puro Hangin ang Dating?

- Oo, ganun na nga. Hindi naman magaling magturo, sa pangalan lang may ibubuga. Buti pa yung mga practitioners kahit laging late dumating sa klase e sulit namang may matututunan ka, they know the real deal.

- Nagtataka nga ako kung anong dissertation nung ibang prof na may Ph.D. tapos bobo magturo eh. Napapublish kaya sila?

- Haha. Sana hindi.

- I mean for example, san ka magtitiwala sa subject na may kinalaman sa pagsulat, dun sa may Ph.D. o dun sa napapublish talaga?

- Syempre dun sa nalalathala.

- Bingo. Di ba?

- Nailed it.

- Ano yun? Naaamoy mo ba?

- Alin?

- Amoy chemical eh.

- Ah, itong nail polish, walang takip. Gusto mo? Green ‘to.

- Gago ka ba?

- Sungit mo pala sa personal.

- “…”

- “…”

- May magenta ba? Pa-try nga.

- Teka’t titingnan ko…

***

- Uubusin ba talaga natin tong isang litro?

- Ba’t ngayon ka lang nagtatanong eh paubos na?

- Wala lang. Tayp kong portion-in yung mga naka-babad eh.

- Wag na. Gagapang ka sa lakas ng amats nyan.

- A ganun?

- Oo.

- Sayang.

- Try mo yung isang piraso ng langka, kahit kagat lang.

- Sige, mamaya sundutin natin nitong istik ng pishbol.

- Isang bantog na senador ang unang nilapitan ko/at dalubhasang propesor ng malaking kolehiyo/ang pinagpala sa mundo/ang dyaryo at ang pulpito/lahat sila’y nagkasundo na ang tawag sa ganito ay bahay.

- Ayan nanganganta ka na naman. Hayaan mo at matatapos na tayo.

- Drunken words are sober thoughts eh.

- Op kors!

- Ubusin na natin yan, maghahanap pa ‘ko ng trabaho bukas eh.